روزه گرفتن و قید و بندهای آن

گرفتن روزه خوراک یا روزه سکوت، هیچ ارتباطی با خدا یا حتی مسیر رسیدن به خدا ندارد. چرا که همانطور که فردا یاد می گیرید خوب و بد هر دو گرفتاری و بند هستند. نخوردن و خوردن هر دو قید و بند ایجاد می کنند، در نتیجه روزه گرفتن یا نگرفتن هر دو گرفتاری هستند. خداوند ماورای هر دو حالت است. او حتی ماورای امید است.
چرا روزه می گیرید؟ به امید رسیدن به هدف خاصی، چه این هدف مادی باشد چه معنوی. واقعیت این است که حتی فکر کردن به روزه نیز وابستگی می باشد. ممکن است که دلیل روزه گرفتن بیماری یا بی اشتهایی باشد، اما هیچکس بدون علت روزه نمی گیرد. حتی اگر با هدف نخوردن تا پای مرگ، به روزه گرفتن فکر کنید، همین تفکر هم قید و بند می باشد. خیلیها با خود می گویند: "تا پای مرگ روزه می گیرم تا خدا را ببینم." اما عده ی بسیار نادری میتوانند با این نوع خطر کردن خدا را ببینند. اگرچه این راه بسیار شجاعانه است اما احتمال موفقیت در آن بسیار کم است.

اوتار مهربابا

لردمهر 8