مهربابا کیست؟

در سال 1316 خورشیدی (1937 میلادی) همزمان با سالگرد تولد خود، پیش از شکستن روزه ی چهل شبانه روزی خود، مهربابا فرصت دارشان (تماس شخصی) را به دهها هزار نفر دادند. مهربابا به ایشان سجده می کردند و کیسه هایی را که از حبوبات پر شده بود را به آنها می دادند. ایشان توضیح دادند که منظور از این کار ارتقاء وضعیت مادی جهان است تا اینکه بشریت آمادگی لازم برای حرکت روحانی که ایشان با ظهورشان انجام خواهند داد را داشته باشند. بابا همیشه برای دوستداران و سر سپردگان خود تکرار می نمودند که به انجام معجزات دست نخواهند زد و شما هرگز نباید حتی انتظار پاداش روحانی را از من داشته باشید. اگر چه در برای کسانی که با مهربابا زندگی می کردند و دوستدارش بودند معجزاتی روی می داد، ولی مهربابا تاکید می کردند که این معجزات به خاطر ایمان خود آنها است که اتفاق می افتد.

یکی از پر اهمیت ترین مراحل حیات و فعالیتهای مهربابا، کار ایشان با روحهای پیشرفته و مستهای الهی بود. مهربابا با صدها تن از روحهاي مست در قاره هند تماس حاصل نمود و اغلب خود شخصا به احتياجات آنان رسيـدگي مي نـمود و به هر يك آنچه را كه خود لازم مي دانست مي بخشيد و سرانجام آنها را به محيط اوليه خود باز مي گرداند. برخی از آنها را در اشرامهای مخصوص نگهداری می کردند و به شستشو و احتیاجات آنها، خود بابا شخصا رسیدگی می کردند و حتی مستراحهای آنها را خود بابا تمیز می کردند. مهربابا در مورد این مستها می فرمودند:
من آنها را دوست می دارم و آنها مرا دوست می دارند. من آگاهانه برای آنها کار می کنم و آنها نیز آگاهانه یا ناآگاهانه برای من کار می کنند

      دكتر دانكين در كتاب خود ‹‹The wayfarers›› فرق بين آنهایي كه به علت جنـون تماس خود را با خلقت قطع كرده اند و آنهایي كه تمركز قلوب خود را به مشاهده خدا برگردانيده اند (مست های الهی) را بيان مي كند.

      در سال 1948 پس از کار عمده ای که با مستها انجام دادند مهربابا فرمودند که به زودی شخصا مجبور خواهند بود که واقعه ناگوار ویژه ای را متحمل شوند.

در ماه آگوست 1949 دوره ی جدیدی از زندگی را که مهربابا مدتی به آن اشاره داشتند را آغاز نمودند. ایشان آن را "زندگی جدید" نام نهادند. از 16 اکتبر 1949 ایشان زندگی قدیمی را که از فعالیتهای گوناگون تشکیل می شد، پشت سر نهاده و همراه با چند تن از مریدان، زندگی جدید را که از ترک و درماندگی کامل تشکیل یافته بود را آغاز کردند. مهربابا اشرامها را ترک گفتند و با چند تن از مریدان، در هندوستان به گردش پرداختند. مهربابا بیشتر اوقات برای غذا دست به گدایی می زدند.

      مهربابا به بسیاری از جوانب الوهیت خود پشت نموده و نقش یک راهرو را به نمایندگی از تمام دنیا، به خود گرفتند. در پیامی به عاشقان خود در سراسر دنیا فرمودند:

زندگی جدید را پایانی نیست و حتی پس از مرگ جسمانی من به حیات خود ادامه خواهد داد. توسط آنهایی که:

 آنچه که باطل می باشد؛ دروغ، نفرت، خشم، حرص و شهوت را به نحو کامل ترک می گویند و برای انجام آن دست به کردارهای شهوانی نمی زنند.

به کسی آزار نمی رسانند و غیبت نمی کنند.

 آنهایی که در جستجوی تعلقات مادی یا قدرتنیستند، تجلیل و تکریم    نمی پذیرند و بهدنبال افتخار و مقام نیستند و از آبروریزیگریزان نمی باشند و از هیچ کس و هیچ چیز ترسندارند.

 و کسانی که با تمام وجود بر خدا تکیه دارند وخدا را فقط به خاطر دوست داشتن دوست دارند.

 کسانی که به عاشقان خدا و حقیقت ظهور ایماندارند و در عین حال در انتظار پاداش معنوی ویا مادی نمی باشند.

 آنهایی که دست از حقیقت بر نمی دارند و آنهاییکه بی آنکه وقایع ناگوار آنها را ناراحت کند،با شجاعت و با تمام وجود، تمامی مشقات را باصددرصد گشاده رویی روبرو می شوند و اهمیتیبرای مراسم و تشریفات مذهبی، فرقه و مسلک،قائل نیستند.

 این زندگی جدید تا ابد به خودی خود، خواهدزیست حتی اگر کسی نباشد که آن را زیست کند.